Hugo Mans, Financieel Directeur NS
Vertrouwen. Dat is het woord dat de menselijke kant van de finance-transformatie van NS samenvat voor financieel directeur Hugo Mans. In zo’n overgang moet je verantwoordelijkheid durven loslaten en je kwetsbaar opstellen. Alleen dan maak je van de ‘zachte’ kant van transformatie een versneller, in plaats van een ‘moetje’. In dit blog deelt Mans zijn persoonlijke visie op verandering, gebaseerd op het migratietraject naar S/4HANA en eerdere (persoonlijke) ervaringen.
Vaak gaat het bij IT-projecten over de bits en bytes, de software en technologie. De software van SAP geeft ons mogelijkheden en logica, ordening en ontsluiting van informatie. Die projectmatige, of ‘harde’ kant van zo’n transformatie is duidelijk en gestructureerd. Maar tegelijkertijd gaan we op een andere manier werken. Hoe laten we SAP passen in onze organisatie, en onze organisatie passen op SAP? Hoe krijg je je mensen mee om succesvol invulling te geven aan je strategie, om de veiligheid van hun comfortzone te verlaten en op een andere manier te gaan werken? Dat is een grote uitdaging voor ons.
Veranderen is lastig
Als mensen zijn we allemaal gewoontedieren en dat maakt veranderen lastig. We zijn gewend aan onze eigen manier van werken. De SAP software is helemaal doordacht en bevat de ervaring van veel knappe koppen en bedrijven over hoe je dingen het beste kunt doen, en dat betekent dat je collega’s moet verleiden om op een andere manier te gaan werken. In zo’n proces komen oude wensen en nieuwe werkwijzen bij elkaar. Je moet er goed over nadenken welke keuzes je maakt. Belangrijk is dat je voor ogen houdt dat je het niet iedereen naar de zin kunt maken. Je komt voor dilemma’s te staan, maar uiteindelijk gaat het om knopen doorhakken om verder te komen.
Het belang van vertrouwen
Mensen in onze organisatie zijn zeer betrokken bij inrichtingskeuzes. Dat is fijn. Tegelijk betekent het dat je daarmee om moet leren gaan. Hoe leg je een keuze uit, zodat mensen snappen waarom je dat hebt gedaan? Je kunt niet iedereen pleasen, maar je moet er wel voor zorgen dat collega’s met je mee werken. Dat ze, ook als ze het niet met je ideeën eens zijn, toch hun schouders onder het project zetten. Omdat ze vinden dat de afwegingen zorgvuldig zijn gemaakt. En dat ze erop vertrouwen en kunnen zien dat deze keuzes integer zijn gemaakt..
En andersom heb ik ook vertrouwen in mijn collega’s. Vanuit mijn rol als programmamanager moet ik verantwoordelijkheden durven loslaten en me kwetsbaar opstellen. Zodat iedereen het zijn of haar steentje bij kan dragen. Zonder draagvlak in je organisatie krijg je een verandering namelijk nooit voor elkaar. En wanneer alle neuzen dezelfde kant op staan werkt de synergie die ontstaat juist als versneller van een project.
Het ritme van verandering
Het waarmaken van zo’n samenwerking vind ik een van de allerleukste dingen om te doen. Als je vaker van dit soort projecten doet, zie je de parallellen in het ritme van zo’n verandering. Ik vind het dan ook hartstikke fijn om mijn ervaringen daarin te delen. Verhalen over dingen die je tegenkomt tijdens zo’n verandertraject, dilemma’s die leven en hoe je daarnaar kunt kijken. Hoe je een team opzet, wat daarbij komt kijken, dingen waarvan ik heb gezien dat ze elke keer weer werken – of niet.
